امام صادق

«مهرم وارد خدمت امام صادق (عليه‌السلام) شده، سوال کرد: اين امر که ما در انتظار آن به سر مي بريم، چه وقتي واقع خواهد شد؟ فرمود:-«کذب الوقاتون، و هلک المستعجلون، و نجي المسلمون».-«آنانکه وقتي تعيين کردند، دروغ گفتند. آنانکه شتاب کردند، هلاک شدند. آنانکه تسليم اراده ي خدا شدند، نجات يافتند».

اصول کافي/ ج1/ ص300

پیامبر اکرم

لا تذهب الدنيا حتي يملک العرب رجل من اهل بيتي يواطي اسمه اسمي .

دنيا سپري نمي شود، تا مردي از اهل بيت من که هم نام با من است زمام امور عرب را به دست بگيرد .

سنن ترمذي/ ج4/ ص505/ حديث2230

حضرت علی (ع) در خطبه های زیادی از ویژگی های خود سخن به میان آورده است، ما تنها به چند خطبه در این خصوص اشاره می کنیم؛ 
حضرت در خطبه 4 نهج البلاغه می فرمایند: 
من برای واداشتن شما به راه های حق، که در میان جاده ای گمراه کننده بود، به پا خاستم در حالی که سرگردان بودید و راهنمایی نداشتید، 
تشنه کام هر چه زمین را می کندید قطره آبی نمی یافتید، 

امروز زبان بسته را به سخن می آورم، 
دور باد رای کسی که با من مخالفت کند! 

از روزی که حق به من نشان داده شد. هرگز در آن شک و تردید نکردم! 
کناره گیری من چونان حضرت موسی برابر ساحران است که بر خویش بینماک نبود، 

ترس او برای این بود که مبادا جاهلان پیروز شده و دولت گمراهان حاکم گردد. 
امروز ما و شما بر سر دو راهی حق و باطل قرار داریم، 

آن کس که به وجود آب اطمینان دارد تشنه نمی ماند

 نفس خود را از هر گونه پستى باز دار،هر چند تو را به اهدافت رساند، 
زيرا نمى‏ توانى به اندازه آبرويى كه از دست مى‏ دهى بهايى به دست آورى. 

 فرازي از نامه ٣١

در سخنان اميرمؤمنان على(عليه السلام) تعبيرات عجيبى درباره عُجب و خودپسندى ديده مى شود; 
در يک جا مى فرمايد:
«العُجْبُ آفَةُ الشَرَف; 

خودپسندى آفت شرف انسان است»(١)
 و در جاى ديگر مى فرمايد: 
آفَةُ اللُّبِّ العُجْبُ; آفت عقل، عُجب است»(٢)
 و باز مى فرمايد:
«العُجْبُ يُفْسِدُ العَقْلَ; عُجب عقل انسان را فاسد مى کند»(٣)
 و در جاى ديگر:
«ثَمَرَةُ العُجْبِ البَغْضَاءُ; نتيجه خودپسندى آن است که مردم دشمن انسان مى شوند»(٤)
و بالاخره مى فرمايد:
 «العُجْبُ رَأْسُ الحِمَاقَةِ; خودپسندى سرآغاز حماقت است»(٥)
 منابع :

١-(غررالحکم  ح7103)

٢-(همان  ح 848)

٣-(همان  ح 846) 

٤-(همان  ح 7106)

٥- (همان ح 7096)

 خدایا

بر محمد و خاندانش درود فرست

و برسرم تاج بی نیازی بگذار،
 و مرا نیکویی در کارها و سرپرستی امور عنایت کن 
و هدایت صادقانه ببخش.
 مرا به روزی بسیار و زندگی راحت میازمای،

و گذران زندگی ام را بر من سخت و بغرنج مساز.

دعایم را اجابت نشده به من برمگردان، که من برای تو همتایی نمی دانم 
و با وجود تو دیگری را نمی خوانم

صحيفه_سجاديه

    - دعاي ٢٠ -

رسول خدا (ص) فرموده :
اي علی

شیعیان تو آنهایی هستند که در پنهان از خداوند می ترسند 

و در آشکارا مردم را به پیروی کردن از حق نصیحت می‌کنند.
فضايل الشيعه شيخ صدوق، ح ١٧

از : اميرالمومنين علي بن ابي طالب

به : همه مديران حكومتي
برسد به دست همه مسئولین مسلمان 
 به امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) خبر رسید که استاندار ایشان در بصره، 

- عثمان بن حنیف -

در مهمانی اشراف و ثروتمندان شرکت کرده… 
امام نامه ای نوشتند و او را با چنین تعابیری برای همیشه رسوا و عبرت تاریخ کردند :
 ✔️بخشی از نامه :
اما بعد, اى پسر حنيف به من خبر رسيده كه مردى از جوانان بصره تو را به سورى فرا خوانده و تو نيز بدانجا شتافته اى. 

سفره اى رنگين برايت افكنده

 و كاسه ها پيشت نهاده. 
هرگز نمى پنداشتم كه تو دعوت مردمى را اجابت كنى كه بينوايان را از در مى رانند و توانگران را بر سفره مى نشانند.
 بنگر كه در خانه اين كسان چه مى خورى، 

هرچه را در حلال بودن آن ترديد دارى از دهان بيفكن 

و آنچه را، كه يقين دارى كه از راه حلال به دست آمده، تناول نماى!
هيهات كه هواى نفس بر من غلبه يابد

 و آزمندى من مرا به گزينش طعامها بكشد

 و حال آنكه،
در حجاز يا در يمامه بينوايى باشد كه به يافتن قرص نانى اميد ندارد و هرگز مزه سيرى را نچشيده باشد.
 يا شب با شكم انباشته از غذا سر بر بالين نهم و در اطراف من شكمهايى گرسنه و جگرهايى تشنه باشند.

 آيا به همين راضى باشم كه مرا اميرالمؤمنين گويند و با مردم در سختيهاى روزگارشان مشاركت نداشته باشم؟ 
يا آنكه در سختى زندگى مقتدايشان نشوم؟ 
⚠️را براى آن نيافريده اند

 كه چون چارپايان در آغل بسته؛

 كه همه مقصد و مقصودشان نشخوار علف است، 
غذاهاى لذيذ و دلپذير به خود مشغولم دارد

 يا همانند آن حيوانِ رهاگشته باشم 

كه تا چيزى بيابد و شكم از آن پر كند، 

خاكروبه ها را به هم مى زند 

و غافل از آنست كه از چه روى فربهش مى سازند.

 ❗️و مرا نيافريده اند كه بى فايده ام واگذارند،

 يا بيهوده ام انگارند، 

يا گمراهم خواهند و در طريق حيرت سرگردانم پسندند؟
گويى يكى از شما را مى بينم كه مى گويد، 

اگر قوت پسر ابوطالب چنين است، 

بايد كه ناتوانيش از پاى بيفكند و از نبرد با هماوردان و كوشيدن با دليران بازش دارد. 
بدانيد كه 

آن درخت كه در بيابانها پرورش يافته، چوبى سخت تر دارد 

و بوته هاى سرسبز و لطيف، پوستى بس نازك.❗️
آرى ، درختان بيابانى را به هنگام سوختن، شعله نيرومندتر باشد و آتش بيشتر… 
پس اى پسر حنيف ، 

از خدا بترس 

و به همان چند قرص نان اكتفا كن تا از آتش رهايى يابى.
 نامه 45