از مصاديق معاشرت نيكو، معاشرت با راستگويان و پرهيزگاران است.
امیرالمومنین (ع) به مالك اشتر چنين فرمودند: 
تا مي‏تواني با پرهيزگاران و راستگويان بپيوند، و آنان را چنان پرورش ده كه تو را فراوان نستايند، و تو را اعمال زشتي كه انجام نداده ‏اي تشويق نكنند؛ چراكه ستايش بي‏اندازه، خودپسندي مي‏آورد، و انسان را به سركشي وامي‏دارد.»
نهج البلاغه، نامه 53.
امام صادق(ع) دربارة معاشرت با ديگران اين‌گونه مي‌فرمايند:
«تا مي‏تواني با كساني معاشرت كن كه نفعت به آنها مي‌رسد؛ 

زيرا گاهي بنده در عبادت كوتاهي مي‏كند، ولي اخلاقش نيكوست و خدا به سبب حسن خلقش، او را به درجة روزه ‏دار شب زنده‏ دار مي‏رساند.»
 نظام الحکم و الاداره الاسلام ص238.