چرا قرآن بلعم بن باعورا را به سگ تشبیه کرده است؟
؛[اعراف/۱۷۵-۱۷۶] و بر آنها بخوان سرگذشت آن كس را كه آیات خود را به او دادیم ولى (سرانجام) خود را از آن تهى ساخت و شیطان در پى او افتاد، و از گمراهان شد * و اگر مى‏ خواستیم، (مقام) او را با این آیات (و علوم و دانشها) بالا مى ‏بردیم (اما اجبار، بر خلاف سنت ماست پس او را به حال خود رها كردیم) و او به پستى گرایید، و از هواى نفس پیروى كرد! مثل او همچون سگ (هار) است كه اگر به او حمله كنى، دهانش را باز، و زبانش را برون مى‏آورد، و اگر او را به حال خود واگذارى، باز همین كار را مى ‏كند (گویى چنان تشنه دنیاپرستى است كه هرگز سیراب نمى ‏شود! (این مثل گروهى است كه آیات ما را تكذیب كردند این داستانها را (براى آنها) بازگو كن، شاید بیندیشند (و بیدار شوند)»
« این آیه به روشنى اشاره به داستان كسى مى ‏كند كه نخست در صف مؤمنان بوده و حامل آیات و علوم الهى گشته، سپس از این مسیر گام بیرون نهاده، به همین جهت شیطان به وسوسه او پرداخته، و عاقبت كارش به گمراهى و بدبختى كشیده شده است.»
اما تشبیه این شخص و سایر دنیا پرستان، به سگی که همیشه زبانش بیرون است، به جهت این است که:

«سگ هار كه بر اثر بیمارى هارى حالت عطش كاذب به او دست مى‏ دهد و در هیچ حال سیراب نمى‏ شود این همان حالت دنیا پرستان و هوا پرستان دون همت است، كه هر قدر بیندوزند باز هم احساس سیرى نمى ‏كنند.»
[۱]. ترجمه المیزان، ج‏۸، ص: ۴۴۰